ابتدا اصل اشعار
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی
دریغ است ایران که ویران شود
کنام پلنگان و شیران شود
چو ایران نباشد تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد
چراغی را که ایزد بر فروزد
هر آن کس پف کند ریشش بسوزد
...
اما "نظام" می فرماید
بسی رنج دادم در این سال سی
عرب چیره کردم به هر پارسی
دریغ از نظام است ویران شود
فدای جوانان ایران شود
نظام ار نباشد تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد
چماغی را که رهبر بر فرازد
به هر کس گر خورد جانش ببازد
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
آفرین
پاسخحذفجالب بود